Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

 Την Κυριακή  22-1-2017 βραβεύθηκαν οι μαθητές της Ηλείας που συμμετείχαν και διακρίθηκαν στους Μαθηματικούς Διαγωνισμούς της Ε.Μ.Ε  Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε  στο Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου  στον Πύργο.Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο και η συγκίνηση ήταν μεγάλη λόγω  των αναφορών στον αείμνηστο Μαθηματικό  Δημήτριο Ζούνη . 

             Την εκδήλωση συντόνισε ο Γραμματέας του Παραρτήματος 
              κ. Ιωάννης Τσόπελας .
      Κατόπιν απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Ν. Ηλείας  κ.Διονύσιος Γιάνναρος  , συνεχάρη τους μαθητές για την επιτυχία τους και αναφέρθηκε στο φωτισμένο δάσκαλο  Δημήτριο Ζούνη.  
Στον 1ο Τοπικό Διαγωνισμό  της Α΄ Γυμνασίου δόθηκε το όνομά του.
Την ομιλία του παραθέτουμε κάτωθι:

"Αγαπητοί μαθητές
Σήμερα η Μαθηματική κοινότητα επιβραβεύει την επιτυχία σας. Σας συγχαίρουμε γιατί τολμήσατε να αντιμετωπίσετε δύσκολα προβλήματα και βγήκατε νικητές. Σας ευχόμαστε πάντα να έχετε επιτυχία και καλή συνέχεια στις σπουδές σας .
    Είμαστε πολύ χαρούμενοι ,γιατί ο ι διαγωνισμοί των μαθηματικών έχουν ευρεία απήχηση στους μαθητές  του Νομού μας και κάθε χρόνο έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή.
Πιστεύουμε , ότι σε αυτό  έχουν βοηθήσει και τα μαθήματα προετοιμασίας που πραγματοποιεί το  Παράρτημα  μας του μήνες  Σεπτέμβρη, Οκτώβρη και Νοέμβρη.
    Οφείλω   ,να ευχαριστήσω  όλα τα μέλη της Δ.Ε του Παραρτήματος καθώς και τους εκλεκτούς  συναδέλφους  Σταύρο Σταυρόπουλο - Κώστα  Μπάστα - Σπύρο Βασιλόπουλο - Τασσιάνα Ανδριοπούλου – Νεκτάριο  Φυντανίδη - Μαρία Διαμαντοπούλου - Δημήτρη Καραϊζιώτη- Γιώργο Μάλλιαρη  για την ανιδιοτελή προσφορά τους στην πραγματοποίηση  των μαθημάτων αυτών.
Αγαπητοί  Μαθητές
Η κοινωνία μας ‘’ καταναλώνει ‘’  αναρίθμητα Μαθηματικά , αλλά αυτό δεν φαίνεται. Ο λόγος είναι απλός : Τα Μαθηματικά βρίσκονται παντού, αλλά είναι κρυμμένα. Ας μου επιτρέψετε κάποια  παραδείγματα. Νομίζω ότι σας αρέσει  ο κινηματογράφος και ίσως έχετε δει τις ταινίες ‘’Ο Πόλεμος των Άστρων’’ ή ‘’Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ‘’ Αυτές οι ταινίες είναι μαθηματικά. Τα γραφικά τους μέσω υπολογιστών ,δεν είναι απλώς κάποιοι υπολογιστές  που δημιουργούν εικόνες. Είναι οι  μαθηματικές μέθοδοι  που κάνουν τις εικόνες να δείχνουν αληθινές. Οι υπολογιστές  είναι   έξυπνα μηχανήματα, αλλά δεν θα έκαναν τίποτε σημαντικό, χωρίς τα έξυπνα Μαθηματικά.
     Το Google – αυτή  η υπέροχη μηχανή αναζήτησης – στηρίχθηκε  σε μια μαθηματική μέθοδο που προσδιορίζει  ποιές  ιστοσελίδες   χρειάζεται ένας  χρήστης, ένας  λόγος  με την πληροφορία που ψάχνει. Στηρίζεται  στην άλγεβρα πινάκων, στη θεωρία πιθανοτήτων και στη συνδυαστική των δικτύων.
  Το αεροπλάνο  πετάει  γιατί  οι  μηχανικοί που το σχεδίασαν χρησιμοποίησαν  μαθηματικά της ροής ρευστών και την αεροδυναμική , για να το κάνουν να ανυψωθεί. Η πτήση του καθοδηγείται από ένα παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης (GPS)  ένα σύστημα δορυφόρων που στέλνουν σήματα σε ένα δέκτη προκειμένου να υποστούν μαθηματική επεξεργασία και έτσι να γνωρίζουμε  τη θέση του κάθε  χρονική στιγμή.
    Βέβαια φέτος είμαστε δίπλα  χαρούμενοι  γατί ο 1ος  μας τοπικός  διαγωνισμός   ‘’Δημήτρης  Ζούνης’’ είχε μεγάλη απήχηση. Η συμμετοχή των μαθητών της Α΄ Γυμνασίου ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.
Κυρίες και κύριοι
Νομίζω, ότι αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός, ότι δεν είναι πολλοί οι  δάσκαλοι  μας σε όλη την εκπαιδευτικοί κλίμακα, που χαράχτηκαν πρώτα στη  συνείδηση  μας  και έπειτα συντηρήθηκαν στη μνήμη μας ανεξίτηλα.
  Η ευγνωμοσύνη μας για κάποιους καλούς δασκάλους που μας τύχανε είναι  μεγάλη, μόνο που εκδηλώνεται αρκετά ή και πολύ καθυστερημένα, έτσι που αυτοί, οι  ίδιοι οι δάσκαλοι, να μην έχουν συλλάβει το πόσο μέτρησαν στη ζωή μιας σειράς μαθητών τους.
    Ένας τέτοιος  φωτισμένος  δάσκαλος  υπήρξε ο Δημήτρης  Ζούνης .

Μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας έδινε  ζωή  σ’ εκεί να τα θέματα που προάγουν την σκέψη, τη φαντασία, την κρίση, την ικανότητα  της ανακάλυψης.
Έδινε προβλήματα συναρπαστικά, ρεαλιστικά  δίνοντας  ευκαιρίες στους μαθητές στο να δοκιμάσουν  την συγκίνηση της ανακάλυψης.
   Ήταν ένας εμπνευσμένος δάσκαλος με ερευνητική διάθεση, δημιουργική  αμφιβολία και οδηγός του ήταν η γοητεία της πραγματικής  δημιουργίας.
Υπήρξε ένας παθιασμένος Μαθηματικός και ένας στυλοβάτης της διεξαγωγής των μαθηματικών διαγωνισμών της εποχής του. Το πάθος του για τα Μαθηματικά το μετέδιδε στους μαθητές του γιατί  γνώριζε  ότι τα Μαθηματικά χωρίς το πάθος αποδεικνύονται στείρα, και ότι το πάθος χωρίς τη λογική δεν αποτελεί επιστήμη .
 Για αυτούς τους λόγους και για πολλούς ακόμη ,που λόγω οικονομίας χρόνου δεν αναφέρονται, αλλά θα τους αναφέρουν οι εκλεκτοί προσκεκλημένοι μας  αποφασίσαμε στο Παράρτημα να δώσουμε το όνομα του στο διαγωνισμό της  Α Γυμνασίου  αναγνωρίζοντας την τεράστια προσφορά του στην εκπαίδευση και την φιλοδοξία αυτός ο διαγωνισμός   να γίνει θεσμός στο Νομό μας

  •  Σύντομο χαιρετισμό απηύθηναν επίσης ο Αντιπεριφερειάρχης Ηλείας κ.Γιώργος Γεωργιόπουλος, ο Προϊστάμενος  εκπαιδευτικών θεμάτων της Δ.Δ.Ε κ.Νίκος Αγγελόπουλος καθώς και ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας κ.Παναγιώτης Ζεύλας


  • Την εκδήλωση  χαιρέτισε ο Πρόεδρος της Ε.Μ.Ε  κ. Νικόλαος Αλεξανδρής Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά. Παραθέτουμε την ομιλία του:


Κύριε Αντιπεριφερειάρχη
Κύριε Πρόεδρε και μέλη της Διοικούσας Επιτροπής
Επίσημοι Προσκεκλημένοι
Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες
Αγαπητοί γονείς των μαθητών
Αγαπητοί Συνάδελφοι
Κυρίες και Κύριοι
Είναι για μένα  ιδιαίτερη τιμή και χαρά να παρευρίσκομαι σήμερα εκ μέρους του Δ.Σ. της ΕΜΕ  εδώ στον Πύργο, στην έδρα του Παραρτήματος  Ηλείας με την ευκαιρία της  τελετής βράβευσης των μαθητών που διακρίθηκαν  στον τοπικό διαγωνισμό  για τους μαθητές της Α Γυμνασίου  «Δημήτρης  Ζούνης» και στο διαγωνισμό  της ΕΜΕ « ο Θαλής» .
Είναι για εμάς, στην ΕΜΕ και ιδιαίτερα για τους συναδέλφους  του εδώ τοπικού  Παραρτήματός  μας, μια πολύ σημαντική ημέρα,  γιατί βλέπουμε τις προσπάθειές μας να φέρουμε τους μαθητές πιο κοντά στα μαθηματικά, να αποδίδουν καρπούς.
Είναι όμως και μια ημέρα χαράς και ικανοποίησης, μια ημέρα γιορτής, για τους μαθητές της περιοχής σας και τους γονείς τους, γιατί βλέπουν ότι τα παιδιά τους όχι μόνο αγαπούν τα μαθηματικά, αλλά και διακρίνονται σ’ αυτά. Βλέπουν με μεγάλη ικανοποίηση τα παιδιά τους να αναπτύσσουν ενδιαφέροντα που σίγουρα θα τα βοηθήσουν να προοδεύσουν στη ζωή τους.
Η ΕΜΕ, ένα ιστορικό επιστημονικό σωματείο, που ιδρύθηκε το 1918, συμπληρώνει την επόμενη χρονιά  έναν αιώνα παρουσίας και προσφοράς στη μαθηματική επιστήμη, τη μαθηματική παιδεία, την εκπαίδευση και την κοινωνία γενικότερα.  Έχει 39 παραρτήματα σε όλη τη χώρα, ένα σχεδόν παράρτημα σε κάθε νομό, ανάμεσα στα πλέον δραστήρια είναι και το εδώ τοπικό παράρτημα, πράγμα που πιστώνεται στον εξαίρετο αγαπητό  συνάδελφο  πρόεδρο   Διονύση Γιάναρο, τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής, αλλά και όλους τους εδώ συναδέλφους.  Άρχισε να διοργανώνει μαθητικούς διαγωνισμούς στα μαθηματικά από τις αρχές της δεκαετίας του 1930.  Οι διαγωνισμοί  δηλαδή στην ΕΜΕ έχουν μία ιστορία περισσότερο από 80 χρόνια.  Από τότε, οι διαδικασίες διεξαγωγής τους συνεχώς βελτιώνονται, και δίνουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε διαρκώς μεγαλύτερο αριθμό  μαθητών και της επιλογής των καλύτερων, που εκπροσωπούν κάθε χρόνο τη χώρα μας στις διεθνείς διοργανώσεις.
 Η ΕΜΕ διοργανώνει κάθε χρόνο τους διαγωνισμούς με τις ονομασίες :Θαλής, Ευκλείδης και Αρχιμήδης για τους μαθητές  των Γυμνασίων και των Λυκείων.
 Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο του  περιοδικού Μικρός Ευκλείδης,οργανώνει και τον διαγωνισμό  Παιχνίδι και Μαθηματικά, στον οποίο την περασμένη χρονιά συμμετείχαν περισσότερα από 2500 δημοτικά σχολεία της χώρας με περισσότερους από 70000 μαθητές της Ε και ΣΤ τάξης.
Οι πρώτοι μαθηματικοί διαγωνισμοί στην Ευρώπη έκαναν την εμφάνισή τους το 17ο αιώνα. Ιστορικοί παραμένουν οι διαγωνισμοί του Καίμπριτζ, της Γαλλίας, του Βελγίου και της Ουγγαρίας. Στους διαγωνισμούς αυτούς πρώτευσαν μαθητές που αργότερα εξελίχθηκαν σε διαπρεπείς επιστήμονες και παγκοσμίου φήμης μαθηματικούς. Μεταξύ αυτών και ο μεγάλος Έλληνας μαθηματικός Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, που πρώτευσε δυο φορές στο Βελγικό διαγωνισμό, τα έτη 1896-1897.
Οι διαγωνισμοί της ΕΜΕ προσβλέπουν:
·       Στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, τη διαίσθηση και τη δημιουργική φαντασία, ώστε οι μαθητές να μπορούν όχι μόνο να λύνουν δύσκολα μαθηματικά προβλήματα, αλλά και να μπορούν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις και προβλήματα καθημερινής φύσης που θα παρουσιάζονται στη ζωή τους.
·       Στον εντοπισμό των μαθητών που έχουν ιδιαίτερη αγάπη και κλίση στα μαθηματικά.
·       Στη δημιουργία και ανάπτυξη φιλικού μαθηματικού περιβάλλοντος σε όλα τα σχολεία της χώρας και να φέρουν σε επαφή μαθητές από όλη τη χώρα και όλο τον κόσμο, που έχουν κοινά ενδιαφέροντα και αγαπούν τα μαθηματικά.
Οι επιδιώξεις αυτές βασίζονται πάντοτε στην ανάπτυξη της ευγενικής άμιλλας μεταξύ των μαθητών, χωρίς να καλλιεργείται ο πρωταθλητισμός και το κυνηγητό των επάθλων.
Οι μαθητές που παίρνουν μέρος και διακρίνονται στους διαγωνισμούς της ΕΜΕ πρωτεύουν και στις εξετάσεις για την εισαγωγή τους στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, γίνονται δεκτοί στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού και διαπρέπουν αργότερα, όχι μόνον για την ακαδημαϊκή τους εξέλιξη στο χώρο των μαθηματικών ή όποιας άλλης επιστήμης  ακολουθήσουν, αλλά και για τις επιτυχίες τους στο στίβο της ζωής.
Κάθε χρόνο τα μέλη της Εθνικής μας ομάδας  έχουν σημαντικές επιτυχίες στις Βαλκανικές και στη Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα.
Οι μαθηματικοί διαγωνισμοί στα Μαθηματικά, μέσα στο σημερινό κοινωνικό περιβάλλον που ζουν οι μαθητές μας, πρέπει να θεωρηθούν μια πολύ σημαντική προσφορά στη νεολαία μας, καθώς τους προσφέρουν έναν υγιή εναλλακτικό χώρο ενδιαφερόντων.
Εμείς στην Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία αισθανόμαστε υπερήφανοι και ευτυχείς γιατί το έργο που επιτελείται, το οποίο στηρίζεται αποκλειστικά στην εθελοντική προσφορά των μελών της, και οι διακρίσεις των μαθητών μας στους διεθνείς διαγωνισμούς, τυγχάνουν ιδιαίτερης αναγνώρισης τόσο από την ελληνική και τη διεθνή μαθηματική κοινότητα, όσο και από την Πολιτεία και την Ελληνική κοινωνία ευρύτερα.
Παρόλο  που η σημερινή τελετή ανήκει  κατά κύριο λόγο στους μαθητές μας που βραβεύονται σήμερα αλλά  και όσους πήραν μέρος στους δύο διαγωνισμούς , αισθάνομαι την ανάγκη, και θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ με λίγα λόγια στον αγαπημένο, αλησμόνητο, αδελφικό μου φίλο μου Δημήτρη Ζούνη, ένα εξαίρετο μαθηματικό και δάσκαλο, το όνομα του οποίου, με απόφαση του εδώ Παραρτήματος και σε αναγνώριση της μεγάλης του προσφοράς στον τόπο του από τους συναδέλφους του αλλά και από την κοινωνία γενικότερα, φέρει  και   ο  διαγωνισμός  για τους μαθητές  της Α Γυμνασίου.
Με το Δημήτρη γνωριστήκαμε ως πρωτοετείς φοιτητές του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών από τις πρώτες ημέρες που αρχίσαμε να παρακολουθούμε τα μαθήματα.  Πολύ σύντομα  η γνωριμία μας εξελίχθηκε σε μία φιλία η οποία με τον καιρό δυνάμωνε.
Παρά το γεγονός  ότι μέναμε σε διαφορετικές περιοχές της  Αθήνας  ο Δημήτρης στα Άνω Πατήσια  και  εγώ  στην Ακαδημία Πλάτωνος,περνούσαμε πολλές ώρες  μαζί, μαζί διαβάζαμε , μαζί πηγαίναμε κινηματογράφο με εισόδους που μας εξασφάλιζε ένας θείος του που εργαζότανε τότε στον έλεγχο εισιτηρίων  των κινηματογράφων.
 Η φιλία μας και η στενή μας σχέση συνεχίστηκε και ενισχύθηκε και μετά την απόκτηση των πτυχίων μας και το διορισμό μας  αμέσως μετά την αποφοίτησή μας , με τριετή αναστολή των στρατιωτικών μας υποχρεώσεων,  στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ο Δημήτρης εδώ στο Πελόπιο  και εγώ στο Γεράκι Λακωνίας, παρότι ο Δημήτρης είχε  την δυνατότητα, που σε ελάχιστους αποφοίτους τότε  δινότανε, να παραμείνει στο Πανεπιστήμιο σε θέση που του πρόσφερε ο αείμνηστος καθηγητής μας Δημήτριος Κάππος,  ένας  μεγάλος Έλληνας  μαθηματικός  που υπήρξε δάσκαλος  πολλών γενιών μαθηματικών.
Ήταν πολύ έντονη η επιθυμία του ,το όνειρό του , ο  διακαής του πόθος να μπει στη τάξη , να διδάξει στα σχολεία της περιοχής του . Για την απόφασή του αυτή  θεωρώ  ότι δικαιώθηκε με την εκτίμηση που τον περιέβαλαν τόσον οι μαθητές του όσο και  η τοπική κοινωνία.
Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι με τραίνο  που έκανα με το Δημήτρη από την Αθήνα στην Αρχαία Ολυμπία, όταν ο Δημήτρης με κάλεσε στην Αρχαία Ολυμπία,  όπου φιλοξενήθηκα στο πατρικό του σπίτι, όταν ακόμη ζούσαν οι αξιολάτρευτοι γονείς του, υπέροχοι άνθρωποι.
Η φιλία μας συνεχίστηκε  κατά τη διάρκεια της εκπλήρωσης των στρατιωτικών μας υποχρεώσεων, εκεί όπου  δημιουργούνται ή σφυριλατούνται ισχυρές φιλίες , τουλάχιστον τα χρόνια που οι δικές μας γενιές υπηρετούσαν τη θητεία τους.  Ξεκίνησαν με την παρουσίασή μας στην 129 Πτέρυγα Μάχης στον  Άραξο, όπου περάσαμε τα πρώταμας καψόνια, πίναμε  το υφάλμυρο νερό της περιοχής, με το οποίο ούτε την καραβάνα μας δεν μπορούσαμε να πλύνουμε.  Έχοντας  ήδη υπηρετήσει για τρία χρόνια ως καθηγητές σε Σχολεία  της χώρας,είχαμε την τύχη να έχουμε  εκπαιδευτές μαθητές μας  οι οποίοι, ως απόφοιτοι  Λυκείου, παρουσιασθέντες πριν από εμάς,ήταν ήδη έφεδροι αξιωματικοί, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει!! 
Η φιλία μας συνεχίστηκε  και δεν  διακόπηκε ποτέ μέσα από τις δραστηριότητες της   ΕΜΕ και των κοινών μαςενδιαφερόντων,  ανησυχιών και προβληματισμών  για τα θέματα μαθηματικής εκπαίδευσης και παιδείαςαλλά και  τα θέματα της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
Μένει χαραγμένη βαθειά στην καρδιά μου, όπως και στις καρδιές  όλων των δικών  του ανθρώπων και συναδέλφων  του, ο  κρυστάλλινος χαρακτήρας του,  η  λιτότητα και η ευθύτητα του λόγου  του,  η πίστη του στις ανθρώπινες αξίες.
Πρόσφερε πολλά και μπορούσε να προσφέρει ακόμη περισσότερα  με την εμπειρία του, την αγωνιστικότητά του, τη φιλοτιμία του και τη συνεχή διάθεση προσφοράς στους μαθητές και τους συναδέλφους σου.
Εδώ θα μου επιτρέψετε να διαβάσω μερικά λόγια που έγραψε για τον κοινό μας φίλο Δημήτρη ο Γιώργος Ανδρουτσόπουλος ομότιμος σήμερα καθηγητής του ΕΜΠ.
‘Τα φυσικά αδέλφια είναι επιλογή της φύσης. Τα ‘επίκτητα’ είναι η διαχρονική επιλογή, η ανθεκτική στην τριβή του χρόνου αναβάθμιση της φιλίας. Η συναναστροφή στη γειτονιά, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο στρατό φέρνει κοντά του ανθρώπους. Η συμβίωση σε δύσκολες ή σε ‘λιγότερο δύσκολες’, σε περίοδο ειρήνης, συνθήκες, ζυμώνει τους ανθρώπους τους αναγκάζει να έρθουν πιό κοντά να γίνουν φίλοι και ‘επέκεινα’ άδέλφια. Ο περιορισμός της φόρμας, η καμαρίλα του πέτρινου με τα τριπλά απανωτά κρεββάτια, τα υποχρεωτικά εμβατήρια χουντικής έμπνευσης και επιβολής στην πίστα εκγύμνασης, το κούρεμα, η κουραμάνα, η καραβάνα και το καψόνι στον Άραξο σε πλησιάζουν στον διπλανό ζητώντας κατανόηση και ανθρωπιά. Έτσι γνώρισα το Νίκο, το Δημήτρη ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Όμως ποιό υποσυνείδητο φίλτρο ξεχωρίζει στην πάντα τους άλλους και διαλέγεις τους δύο. Σίγουρα το ‘φύτεψαν’ μέσα μας τρείς μάνες αντίστοιχα που δε γνωρίσθηκαν οι ίδιες αλλά συναντήθηκαν μέσω των γόνων τους.
Έχεις κάνει λάθος επιλογή; όχι. Αρκεί να έλθει η ώρα που η ‘έξουσία’ δίνεται στη ‘σειρά’ που ανήκεις και πρέπει να εκπαιδεύσεις τους νέους υποψήφιους δόκιμους στο ΚΕΔΕΑ στο ΣΕΔΕΣ. Η εξουσία μεθάει όσους δεν διαθέτουν γερά χαλινάρια για τον εαυτό τους. Οι αφανείς ως εκπαιδευόμενοι φωνάζουν, διατάσσουν, με παραγγέλματα, φτάνουν να ωρύονται, να ουρλιάζουν έξαλλοι, νομίζοντας ότι εκπαιδεύουν. Η ευαισθησία του Δημήτρη δεν κρύβεται. Κρύβεται ο ίδιος πίσω από μια πόρτα και κλαίει σα μικρό παιδί. Δε θέλει να φαίνεται. Οι δόκιμοι αξιωματικοί ‘δεν κλαίνε’. Ο Δημήτρης ενστικτωδώς επιλέγει να είναι άνθρωπος. Αφήνει τους άλλους να ωρύονται, να αφρίζουν, να διατάσσουν. Όχι δεν έκανα λάθος. Ο Δημήτρης έγινε αδελφός μου όπως και ο Νίκος, ο Γρηγόρης, ο Παναγιώτης κοντά στα φυσικά μου αδέλφια. Στο ‘βάζο της ζωής’ του φιλοσόφου όλοι αυτοί είναι τα βότσαλα, όχι η λεπτόκοκκη άμμος που αν προλάβει να γεμίσει το βάζο, τότε πιά δεν χωρούν τα βότσαλα.

Με αστραφτερή διαπεραστική ματιά, έμοιαζε να σε διαβάζει εξεταστικά, να σε ακτινογραφεί. Δεν είχες να φοβηθείς τίποτα όμως, από τη στιγμή που έλαμπε το πρόσωπό του με ένα αφοπλιστικό μειδίαμα, όταν σου μιλούσε. Με καθαρή σκέψη και σίγουρες απόψεις αλλά κυρίως πράξεις έδειξε το δρόμο στους μαθητές του.»
Κλείνοντας θα ήθελα:
Να συγχαρώ θερμά όλους εσάς τους μαθητές και τις μαθήτριες που βραβεύεστε σήμερα, αλλά και όλους όσους συμμετείχαν στους  διαγωνισμούς . Αξία έχει και βασικός μας στόχος είναι η συμμετοχή.
Να συμμεριστώ τη χαρά και την ικανοποίηση των γονιών και των καθηγητών σας για τη δική σας επιτυχία.
Να ευχηθώ  καλή πρόοδο σε όλα τα παιδιά, και ό,τι καλύτερο σε όλες τις οικογένειες
Σας ευχαριστώ.

Νικόλαος Αλεξανδρής 
Πρόεδρος  ΕΜΕ







  •  Χαιρετισμό απηύθυνε  και  ο Ηλείος Καθηγητής Ε. Μ. Πολυτεχνείου 
             κ .Ανδρέας Μπουντουβής 

Την ομιλία του παραθέτουμε .Ο κ.  Μπουντουβής αναφέρθηκε στην ομιλία του για τον καθηγητή του κ .Δημήτριο Ζούνη.



Αξιότιμοι προσκεκλημένοι, αγαπητοί συνάδελφοι, συντοπίτες, συμμαθητές από το Γυμνάσιο Αρρένων Πύργου, αγαπητοί μαθητές,
Κυρίες και Κύριοι,
Λείπω από τον Πύργο 40 χρόνια. Ήταν το 1976 που αποφοίτησα από το Γυμνάσιο Αρρένων Πύργου και πήγα στην Αθήνα να σπουδάσω Χημικός Μηχανικός στο Ε. Μ. Πολυτεχνείο. Εν συνεχεία, σπουδές στην Αμερική και μετά πίσω στην Ελλάδα, στην Αθήνα, καθηγητής στο Πολυτεχνείο μέχρι σήμερα. Έκτοτε ερχόμουν στον Πύργο για Χριστούγεννα, Πάσχα και τα καλοκαίρια, όχι πάντα. Οικογένεια στον Πύργο – πατέρας, μάνα , όσο έζησαν – και στενοί συγγενείς.
Κουβαλάω πολλές μνήμες από τον Πύργο και πολλά επίκτητα στοιχεία, άλλα συνειδητοποιημένα, άλλα όχι. Αυτή η σύντομη αυτο-αναφορική εισαγωγή έγινε για να καταλήξω στο ότι μια σημαντική και ανεξίτηλη μνήμη είναι του καθηγητή μου των μαθηματικών στο Γυμνάσιο, του αείμνηστου Δημήτρη Ζούνη. Μνήμη συνυφασμένη όχι μόνο με τα τότε βιώματά μου αλλά και με τη μετέπειτα πορεία μου και εννοώ, κυρίως, την επιστημονική.  Μαθητές εγώ και οι συμμαθητές μου, στα 16, 17 και 18 μας χρόνια, και ο καθηγητής μας τότε στα 30 του –σκέφτομαι πόσο νέος ήταν, κάτι που τότε δεν το βλέπαμε τότε με μάτια της εφηβείας.
Από τον Ζούνη πέρασαν γενιές μαθητών και όχι μόνο στον Πύργο. Σε όσες από αυτές ήμουν κοντά, από πλευράς ηλικίας και περιοχής, θυμάμαι ότι μοιραζόμαστε γι’ αυτόν θαυμασμό, σεβασμό, αγάπη και προσδοκία. Είχαμε καλούς καθηγητές στο Γυμνάσιο αλλά η περίπτωση του Ζούνη ήταν μοναδική και θα σας πω γιατί.
Έκανε μάθημα όχι μόνο για να μεταδώσει γνώσεις, εγκύκλιες ή πέρα από αυτές. Εκανε μάθημα για να εμπνεύσει, για να συνεγείρει, και το πετύχαινε με 5 βασικά «εργαλεία» που μόνο αυτός διέθετε σε συνδυασμό: 1) Γνώση 2) Ενθουσιασμό και Μεράκι  3) Όραμα 4) Πρόκληση στους μαθητές 5) Σκληρή δουλειά. Θα μιλήσω για όλα αλλά πρώτα για το 5ο, τη σκληρή δουλειά. Προετοίμαζε τη διδασκαλία, έβαζε προβλήματα, απέφευγε τα μπαγιάτικα ή τα προβλήματα ρουτίνας, παρουσίαζε εναλλακτικούς, εξαιρετικά κομψούς σε αντιδιαστολή με λιγότερο κομψούς, τρόπους αντιμετώπισης μαθηματικών προβλημάτων. Και αυτό το έκανε δουλεύοντας και ψάχνοντας σε εκτεταμένη βιβλιογραφία όχι μόνο Ελληνική αλλά και ξενόγλωσση την οποία μοιραζόταν με τους μαθητές του – κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα και σε εποχές χωρίς internet. Πρωτότυπες ασκήσεις, μεγάλη ποικιλία προβλημάτων, από απλά έως πολύ δύσκολα αλλά και πολλά σπιρτόζικα προβλήματα. Χωρίς πολλή και προσεκτική δουλειά τίποτα δεν γίνεται. Αυτό το ζητούσε από μας αλλά το υπόδειγμα ήταν ο ίδιος. Ο ενθουσιασμός του στη διδασκαλία είχε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό, αυτό του συντονισμού λόγου – με τόνο και χρώμα – και σωματικής έκφρασης. Ήταν χαρακτηριστικό ότι όταν είχε να πει κάτι σημαντικό – συνήθως το clue για την επίλυση ενός προβλήματος – πρώτα το διαβάζαμε στα μάτια του – αυτός ο άνθρωπος γέλαγε με τα μάτια – και μετά το ακούγαμε από το στόμα του.
 Ο Ζούνης ήταν εξ ίσου καλός ως μαθηματικός και γοητευτικός ως δάσκαλος τόσο στην άλγεβρα όσο και στη γεωμετρία. Αφήνω στην άκρη την τριγωνομετρία και τη στερεομετρία ως μικρότερου διαμετρήματος από τους δύο προηγούμενους πυλώνες.   Θα σας πω κάτι σύντομο επ’ αυτού. Κάτι που με είχε ενθουσιάσει ως μαθητή και εξακολουθώ να το έχω περί πολλού. Πρόκειται για την απόδειξη ότι τα ύψη κάθε τριγώνου έχουν κοινό σημείο. Αυτό προκύπτει γεωμετρικά με μια μικρή κατασκευαστική πανουργία η οποία αξιοποιεί το ότι οι μεσοκάθετοι των πλευρών έχουν κοινό σημείο. Υπάρχει και η τριγωνομετρική ή διανυσματική απόδειξη που βασίζεται σε εξισώσεις ευθειών που αποδεικνύεις ότι διέρχονται από κοινό σημείο. Αλλά άλλη είναι η χάρη της μιας απόδειξης και άλλη της άλλης. Ενδεικτικά, αυτά ήταν που χαιρόσουν να κάνεις με τον Ζούνη και που απολάμβανε να σε προκαλεί να τα κάνεις. Για προβλήματα και προκλήσεις σαν αυτές έπεσαν πολλά ξενύχτια και καταναλώθηκε πολύ χαρτί. 
Δεν θυμάμαι να υπήρχε άλλο μάθημα, ούτε στο Γυμνάσιο ούτε στο Πανεπιστήμιο που το γάντι που μας πέταγε ο Ζούνης, σε σχέση με αντιμετώπιση προβλημάτων, να το σηκώναμε τόσο πρόθυμα όλοι ή σχεδόν όλοι. Εγώ ήμουν στο πρακτικό και δουλεύαμε οι συμμαθητές ξεχωριστά αλλά και συνεργατικά, αλλά καθόλου ανταγωνιστικά,  και στο τέλος μοιραζόμαστε τον ενθουσιασμό ότι τα καταφέραμε. Δεν τα καταφέρναμε πάντα αλλά μερικές φορές καταφέρναμε να τον ξαφνιάζουμε με την ευρηματικότητά μας και να τον ενθουσιάζουμε γι΄αυτό. Και απολαμβάναμε να τον βλέπουμε να ενθουσιάζεται με αυτά τα κατορθώματά μας. Αλλά απολάμβανε να μας τσιγκλίζει και να μας βάζει δημιουργικές τρικλοποδιές και εμείς τελικά να ορθοποδίζουμε και αυτό το «παιχνίδι» ήταν απολαυστικό. Δεν θυμάμαι άλλο μάθημα που ήθελα να ξυπνάω το πρωί για να  είμαι εκεί.
Ως εκπαιδευτικός ο Ζούνης είχε ένα μοναδικό, πολύτιμο χάρισμα που ίσως είναι η πεμπτουσία της διδακτικής λειτουργίας. Να κάνεις μάθημα για όλη την τάξη. Οχι ελιτίστικο. Οχι μόνο για τους λίγους, τους πολύ καλούς, τους εξαιρετικούς και τους προσανατολισμένους – βλέπω στην αίθουσα τον Αντώνη Σκλατσά, τη Σοφία Καρακίτσου και θυμάμαι κι άλλους που δεν είναι εδώ σήμερα, τον Λάκη Γιαννακόπουλο τον Δήμο Ηλιόπουλο και τον αείμνηστο Γιώργο Μούμπουκα. Το μάθημά του έφτανε σε όλους, όλοι έπαιρναν από αυτό και κυρίως όλοι συμμετείχαν όχι απαραίτητα στην ίδια έκταση και κιχ στο μάθημα σχεδόν δεν ακουγόταν. Η τάξη στο μάθημα του Ζούνη έμοιαζε με κυψέλη, όλοι δουλεύαμε.  Και παρόλο που δεν περίμενε το ίδιο από όλους απαιτούσε δουλειά από όλους. Σ’ αυτό το θέμα ήταν απόλυτος, όπως απόλυτος, αλλά με ουσία, ήταν σε θέματα τάξης και δεοντολογίας.
Με τον Ζούνη όχι μόνο μάθαμε μαθηματικά αλλά μπήκαμε βαθειά στο νόημα. Και όσοι θέλαμε, μας πήγε πολύ μακριά. Μας άνοιξε τα φτερά και αυτό ήταν το όραμά του. Να εμπνεύσει τους μαθητές του και να τους κάνει καλύτερους από αυτόν. Άνθρωπος χωρίς ίχνος μικρότητας, ανοιχτόκαρδος, γενναιόδωρος, «άρχοντας» εντός και εκτός αιθούσης. Εγώ στα χέρια του Ζούνη και με σκληρή δουλειά, ισχυρό κίνητρο και αυτοποεποίθηση (που εν πολλοίς αυτός μου την καλλιέργησε) κατάφερα να πάρω, το 1976, το 1ο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας, που τότε ήταν καθολικός και μια-κι-έξω. Και εκτός από την μεγάλη περηφάνια μου, ήταν μεγάλη και  η χαρά μου και ήταν τριπλή γιατί χάρηκα γι’ αυτό που πέτυχα, χάρηκα πολύ που το χάρηκαν οι συμμαθητές μου, το σχολείο μου και οι δικοί μου, αλλά χάρηκα ιδιαίτερα που το χάρηκε αυτός, ο καθηγητής μου.
Κράτησα επαφή μαζί του μέχρι το τέλος και ξέρω ότι ποτέ δεν σταμάτησε να δουλεύει και να απολαμβάνει τα μαθηματικά. Με τον καιρό κατάλαβα και πολλά άλλα διαφορετικά και σημαντικά για τον καθηγητή μου. Για την γενικότερη κοινωνική του υπόσταση, ως πολίτη και οικογενειάρχη. Η γυναίκα του και συνάδελφος του η Σία και τα παιδιά του, η Κατερίνα, η Γιωργία και ο Νίκος είχαν εναν σπουδαίο σύζυγο και πατέρα.
Ευχαριστώ τους αγαπητούς φίλους και συναδέλφους μαθηματικούς – εγώ μαθηματικός δεν είμαι αλλά μαθηματικότροπος εξακολουθώ να είμαι στη διδασκαλία και την έρευνά μου – του παραρτήματος Ηλείας της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας για την πρόσκληση να συμμετάσχω στη σημερινή εκδήλωση.  Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Σάκη Γιάνναρο, άξιο μαθητή του κοινού μας δασκάλου, για τον σεβασμό στη μνήμη του και για την πρωτοβουλία της απόδοσης τιμής.
Κλείνω με μια κάποιες σκέψεις σχετικά με τα μαθηματικά. Κάτι δεν πάει καλά τα τελευταία αρκετά χρόνια σε σχέση με την εκπαίδευση στα μαθηματικά. Το βλέπω στην πλειονότητα των φοιτητών του Πολυτεχνείου και το βλέπω στους επίλεκτους εξ αυτών όταν βρεθούν σε πανεπιστήμια της Αμερικής για μεταπτυχιακές σπουδές, όπου πλέον δυσκολεύονται, σε σύγκριση με παλιότερες εποχές,  να ανταγωνιστούν τους Ινδούς και τους Κινέζους.  Πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη καλλιέργειας κριτικής σκέψης η οποία προέρχεται από την κονσερβοποίηση και την επιδερμικότητα στη μάθηση. Η «συνταγή Ζούνη» – πρόκλησης και καλλιέργειας δημιουργικής και ρηξικέλευθης σκέψης – δεν φαίνεται να ευδοκιμεί πλέον. Αλλά αυτή είναι η συνταγή για να αλλάξει η ρότα. Αναγκαία αλλά βέβαια όχι ικανή συνθήκη γι΄ αυτό είναι ο ρόλος των καθηγητών. Σχετική με αυτά είναι και η παρότρυνσή μου στους μαθητές: σκεφτείτε, με αφορμή και όχημα τα μαθηματικά, κριτικά, δομημένα, επαγωγικά, συνθετικά, καταπιαστείτε με τα δύσκολα, βάλτε στόχους και μη βολεύεστε με συνταγογραφημένες προσεγγίσεις στην επίλυση προβλημάτων, μαθηματικών, γενικότερα επιστημονικών αλλά και άλλων.

Εύχομαι πρόοδο και επιτυχίες, μικρές αλλά και μεγάλες στους μαθητές, ικανοποίηση στους γονείς για την καλή πορεία των παιδιών τους και σε όλους υγεία και καλύτερες μέρες. ''

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την βράβευση!





























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου